در روایات بسیاری جهان پس از ظهور به تصویر کشیده شده است؛ که در اینجا به برخی از آنها اشاره میکنیم؛
۱٫ حکومت واحد جهانی
پیامبر، صلّیاللّهعلیهوآله: سوگند به آن کس که مرا مژدهآور راستین قرار داد، اگر از عمر جهان، جز یک روز نماند، خداوند همان یک روز را بس دراز دامن کند، تا فرزندم مهدی خروج نماید. پس از خروج او، عیسای روح الله فرود آید، و در پشت سر وی نماز گزارد. آنگاه زمین با فروغ پروردگار خویش روشن شود و حکومت مهدی به شرق و غرب گیتی برسد.
۲٫ رشد عقلانی امام باقر، علیهالسلام: قائم ما، به هنگام رستاخیز خویش، نیروهای عقلانی تودهها را تمرکز دهد. و خفرَدها و دریافتهای خلق را به کمال رساند.
۳٫ شادابی و صفای زندگی پیامبر، صلّیاللّهعلیهوآله: مهدی، در امت من خواهد بود. در آن روزگار، آسمان، باران فراوان ببارد و زمین هیچ روییدنی را در دل نگاه ندارد.
امام علی، علیهالسلام: اگر قائم، بپاخیزد، آسمان ـ چنانکه باید ـ باران بارد و زمین گیاه رویاند. کینهها از سینهها بیرون رود. حیوانات نیز با هم سازگاری کنند. در آن روزگار، زن، با همة زیب و زیور خویش، از عراق در آید و تا شام برود، نه جایی زمینی بی سبزه بیند و نه درندهای او را نگران سازد.
۴٫ مساوات پیامبر، صلّیاللّهعلیهوآله: ـ ابو سعید خفدری میگوید: پیامبر، صلّیاللّهعلیهوآله، فرمود: «به مهدی بشارتتان میدهم. او به هنگام اختلاف مردمان، از میان امت من انگیخته میشود… ساکنان آسمان و زمین از او خشنود خواهند بود. او مال را بدون خرده تقسیم میکند» ـ مردی پرسید: منظور چیست؟ فرمود: «میان همه، مساوی»
امام باقر، علیهالسلام: مهدی، میان مردم ـ در تقسیم اموال ـ به مساوات رفتار میکند، به طوری که دیگر نیازمند و محتاجی یافت نمیشود.
۵٫ بینیازی همگانی امام صادق، علیهالسلام: به هم بپیوندید. به یکدیگر نیکی روا دارید و مهربانی کنید. سوگند به آن کس که دانه را در دل خاک شکافت و جان انسان را آفرید، روزگاری برسد، که کسی برای درهم و دینار خویش جایی نیابد، به این علت که همة مردمان، از فضل خدایی… بی نیاز باشند و مستغنی.
* برگرفته از: «در فجر ساحل»، محمد حکیمی